آمیزش با حیوان
آمیزش با
حیوان یا
وطی، به آمیزش و
نزدیکی انسان با حیوان اطلاق می شود که از آن در باب‌هایى مانند
طهارت،
صوم،
حج و
حدود و
اطعمه و اشربه (خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها) سخن رفته است.
آمیزش با حیوان به جمع شدن و نزدیکى کردن انسان و حیوان به گونه ای خاص را گویند.
آمیزش با حیوان با
گواهی و شهادت دو
مرد عادل؛ و شهادت
زن در این موضوع قبول نمی‌شود نه جداگانه و نه با ضمیمه
و نیز بنابر
قول مشهور با
اقرار وطی کننده(
واطی) - هر چند به یک مرتبه اقرار- در صورتى که حیوان
مال خود او باشد،
ثابت مى‌شود. و در صورتى که حیوان مال دیگرى باشد با اقرار، تنها
تعزیر ثابت مى‌گردد ولى
احکام موطوء بر حیوان جارى نمى‌شود.
مگر این‌که مالک حیوان، اقرار کننده را نسبت به اقرارش،
تصدیق نماید.
احکام آمیزش با حیوان بر دو دسته‌اند:
۱– احکام مربوط به واطی (وطی کننده)
۲– احکام مربوط به موطوء (حیوان وطی شده)
آمیزش انسان بالغ عاقل مختار با
حیوان،
حرام و
موجب تعزیر است.
وطی بهیمه
تعزیر دارد و آن به نظر حاکم است. و در آن شرط است بلوغ و عقل و اختیار و عدم شبه با امکان آن (شبهه)؛ پس بر بچه‌ای که چنین کاری کرده است تعزیر نیست و اگر
بچه ممیز باشد که تادیب در او اثر می‌گذارد، حاکم آن‌گونه که صلاح می‌بیند او را
ادب می‌کند. و بر
دیوانه هم تعزیر نیست ولو ادواری باشد درصورتی‌که در دوره جنون انجام دهد. و بر شخصی که او را بر چنین عملی
مجبور کرده‌اند تعزیر نیست. همچنین بر کسی که امر بر او مشتبه شده است نیز تعزیر نیست در صورتی‌که اشتباه در حکم یا موضوع در حق امکان‌پذیر باشد.
و در بعض کتب فقهی تنها سه شرط بلوغ و عقل و اختیار ذکرشده و آمده است.
اگر کسى حیوانى را وطى کند، ولى
منی بیرون نیاید، در
وجوب غسل اختلاف است.
واجب نبودن آن، به
مشهور نسبت داده شده است.
و احوط جمع بین
غسل و
وضو است اگر قبل از وطی حیوان، بی‌وضو بوده است هرچند به‌حکم اصل، و فقط غسل انجام دهد اگر متطهر بوده است.
در مواردی این چنین که احتیاط در جمع بین غسل و وضو است اولی آن است که بعد از غسل، عملی را که مبطل وضو هست انجام داده و بعد از آن وضو بگیرد؛ زیرا وضو با غسل جنابت
جایز نیست و فرض آن است که احتمال دارد غسلی که از روی احتیاط انجام می‌شود به واقع
غسل جنابت باشد.
اگر کسى حیوانى را وطى کند، ولى منى بیرون نیاید، در حالی که
واطی روزه‌دار باشد، در
بطلان روزه او
اختلاف است.
اگر کسى در حال
احرام چنین کارى انجام دهد (حیوانى را وطى کند، ولى منى بیرون نیاید) در
وجوب کفاره دادن و
اعاده حج بر او،
اختلاف است.
بول و
غایط حیوان وطی شده نجس است.
گوشت،
شیر و
نسل آن نیز
حرام مى‌گردد، و چنانچه بر حسب
عادت گوشتش مصرف مى‌شود، باید بعد از
ذبح سوزانده شود.
اگر مانند
اسب، قاطر و الاغ بارکش است، باید به محل دیگرى برده و فروخته شود.
در هر صورت (
حیوان موطوء ماکول اللحم یا
غیر ماکول اللحم)،
وطی کننده اگر غیر
مالک باشد باید
قیمت آن را به
مالک بپردازد.
در
ثبوت احکام موطوء بر پرندگان
اختلاف است. قول به ثبوت، به
مشهور نسبت داده شده است. بنابر قول به ثبوت، علاوه بر
گوشت، تخم
پرنده نیز
حرام خواهد بود.
در ثبوت احکام
موطوء فرقى بین
انسان بالغ و
نابالغ،
عاقل و
دیوانه،
عالم و
جاهل، با
اختیار و بدون اختیار نمى‌باشد.
در این که احکام یاد شده
اختصاص به حیوانات
حلال گوشت دارد و یا شامل حیوان
حرام گوشت نیز مى‌شود،
اختلاف است. بنابر قول دوم،
انتفاع از
پوست حیوان حرام گوشت حتى در صورت
تذکیه جایز نیست و سوزاندن آن
واجب مى‌باشد.
